Bronisław Klimowicz
ur. 9 października 1957 w Pyskowicach, Polska
Licencję żużlową uzyskał w 1976 roku. Niemal przez całą karierę był związany z macierzystym ROW-em Rybnik. W barwach rybnickiego klubu występował, z bardzo dobrym skutkiem, aż do roku 1993. Wraz z drużyną zdobył w tym czasie trzy tytuły Drużynowych Mistrzów Polski – w latach 1980, 1988 i 1990. Zawsze był jednym mocnym punktem zespołu, a prawdziwy progres wyników odnotował w roku 1981. Wystąpił wówczas w 15 meczach 1-ligi, kończąc sezon z bardzo dobrą średnią biegową 1,742. Kolejne lata były dla niego jeszcze lepsze.
Drużynę z Rybnika opuścił po roku 1993, podpisując kontrakt na starty w CemWap Opole, w barwach którego występował w roku 1994. Doświadczony zawodnik, w składzie meczowym znalazł się czterokrotnie. W klubie z Opola nie wiodło mu się jednak najlepiej. Na torze przy ulicy Wschodniaj wystąpił w spotkaniach z Krosnem i Świętochłowicami. Zdobył w nich odpowiednio: 3 punkty w pierwszym spotkaniu, gdzie okazał się głównym winowajcą minimalnej porażki oraz tylko jedno „oczko” w drugim meczu. Tym razem jednak reszta drużyny spisywała się bez zarzutu i ostatecznie zdecydowanie zwyciężyła. Pojechał również w wyjazdowej potyczce z Grudziądzem, gdzie w dwóch startach nie zdobył punktu oraz w Krakowie, zdobywając 5 punktów. Po słabym sezonie 1994 postanowił zawiesić kevlar na kołku.
W swojej karierze trzykrotnie stawał na podium Memoriału im. redaktora Jana Ciszewskiego w Rybniku. W 1985 roku zajął 2 miejsce, przegrywając tylko z kolegą z drużyny Piotrem Pysznym. Trzy lata później w roku 1988 stanął na najniższym stopniu podium, kiedy to lepszymi okazali się jego koledzy z drużyny – Eugeniusz Skupień i Mirosław Korbel. Po raz ostatni w pierwszej trójce znalazł się ponownie po upływie trzech lat w 1991 roku, kiedy to wywalczył 2 lokatę, przedzielając na podium reprezentanta Śląska Świętochłowice – Leszka Matysiaka oraz kolejnego z żużlowców rybnickich – Antoniego Skupienia.