Cezary Owiżyc
ur. 1 stycznia 1966 w Gorzowie Wielkopolskim, Polska
Licencję żużlową uzyskał w 1983 roku. Bardzo dobrze spisywał się jako junior i zapowiadał się na zawodnika bardzo wysokiej klasy. Udało mu się awansować m.in. do finału Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów w 1987 roku. W finale na zielonogórskim torze triumfował, późniejszy mistrz świata seniorów, Anglik Gary Havelock, a obok niego na podium stanął Piotr Świst i bożyszcze opolskich kibiców z przełomu XX i XXI wieku – Sean Wilson. Wychowanek gorzowskiej Stali zajął w tych zawodach dwunaste miejsce, wyprzedzając w końcowej klasyfikacji m.in. Olega Kurguskina czy Sławomira Drabika.
Występował w wielu krajowych finałach, zdobywając medale Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych, Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostw Polski oraz Srebrnego Kasku. W swoim dorobku posiada srebrny i brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski z lat 1984 i 1987. W 1987 roku zwyciężył w Pucharze Rzemiosła, rozgrywanym w Gnieźnie, wyprzedzając Jana Krzystyniaka i kolegę z gorzowskiego zespołu Ryszarda Franczyszyna. W lidze polskiej, oprócz Gorzowa, reprezentował także barwy Poloneza Poznań, Yawalu Częstochowa, Polonii Piła, J.A.G. Speedway Łódź oraz opolskiego OTŻ-u.
W barwach drużyny z opolszczyzny ścigał się w roku 1997. Jak się okazało był to ostatni klub w karierze sympatycznego zawodnika. W żadnym z tych klubów nie wybił się na tyle, by być jednym z liderów zespołu, ale był dobrym uzupełnieniem składu i potrafił przywozić ważne punkty dla drużyny.
Po zakończeniu startów w Polsce przeprowadził się do Finlandii, gdzie również występował na żużlu w barwach m.in. Kotkat Seinajoki, prezentując na tle innych zawodników wysoki poziom i będąc czołowym jeźdźcem drużyny. W Finalndii sięgnął po dwa medale w rywalizacji drużynowej. Karierę zakończył po sezonie 2009.