Dawid „Pozioma” Kujawa
ur. 13 kwietnia 1981 w Zielonej Górze, Polska
Swoją karierę rozpoczynał w roku 1998, kiedy to zdał licencję żużlową w barwach macierzystego klubu z Zielonej Góry. W tym samym roku, nie mając większych szans na starty w swoim zespole, Kujawa został wypożyczony do drugoligowego OTŻ-u Opole. Mimo młodego wieku, jeździł bardzo ambitnie i zbierał niezbędne w tym sporcie doświadczenie. Z meczu na mecz prezentował się coraz lepiej. Dobre wrażenie zostawił po sobie choćby w wysoko przegranym meczu z Unią Tarnów, kiedy tylko on i drugi z młodzieżowców opolskiej drużyny – Andrzej Zieja próbowali nawiązywać walkę z rywalami. Warto także odnotować, iż w ostatnich spotkaniach tamtego sezonu sytuacja sprzętowa w Opolu była tak tragiczna, że Dawid miał do dyspozycji tylko jeden motocykl, na którym startował również Marek Mróz.
Po rocznym pobycie w Opolu powrócił do Zielonej Góry, gdzie startował do ukończenia wieku juniora czyli do roku 2002. W barwach ZKŻ-u startował jednak sporadycznie, bowiem miejscowi działacze częściej stawiali na śp. Rafała Kurmańskiego. Z macierzystym klubem zaliczył roczny epizod startów w Ekstralidze w 2001 roku. Wtedy na torze pojawiał się już zdecydowanie częściej i w kilku spotkaniach pokazał się z bardzo dobrej strony. Klasę pokazał zwłaszcza w meczu z Częstochową w fazie play-off, kiedy to wywalczył 9 punktów w 5 startach, pokonując takich zawodników jak Grzegorz Walasek czy Matej Ferjan. Na sezon 2003 przeniósł się do 1-ligowej Gwardii Warszawa, w barwach której jednak specjalnie nie błyszczał. Sezon zakończył ze średnią biegopunktową 1,333. Jak się okazało rok ten był dla niego ostatnim w karierze, spędzonym w lidze polskiej.
Kujawa przeniósł się do Szwecji, gdzie do dziś pracuje jako mechanik żużlowy u znanego Skandynawskiego tunera Jana Anderssona, zajmując się w między czasie sprzętem m.in. Joonasa Kylmaekorpiego. W roku 2006 niespodziewanie powrócił na tory żużlowe, startując w lidze szwedzkiej, w barwach Kaparny Goeteborg i występującej w Division 1 Gastarnie Goeteborg. Po roku całkiem udanych startów zdecydował się jednak już definitywnie zakończyć swoją karierę.
Popularny „Pozioma” swoje największe sukcesy święcił w wieku juniora. Wśród jego osiągnięć warto wymienić dwa medale Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych, medal Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostw Polski oraz trzecie miejsce w finale Srebrnego Kasku. Zdecydowanie jednak największym sukcesem w karierze zawodnika był tytuł Indywidualnego Mistrza Świata Juniorów, zdobyty 26 sierpnia 2001 roku na torze w Peterborough. Choć nikt wówczas na niego nie stawiał, wywalczył najważniejsze trofeum w młodzieżowych żużlu jako trzeci z Polaków, po Piotrze Protasiewiczu i Robercie Dadosie.