ilia bondarenko

Sukcesy i medale

DM Rosji:

1998 – brązowy medal (z Wostokiem Władywostok)
1999 – srebrny medal (z Mega Ładą Togliatti)
2000 – srebrny medal (z Mega Ładą Togliatti)
2001 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2002 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2003 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2004 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2005 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2006 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2007 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2008 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2009 – brązowy medal (z Mega Ładą Togliatti)
2010 – IV miejsce (z SK Oktriabskij)

MDM Rosji:

2003 – brązowy medal (z Mega Ładą Togliatti)

DM Rosji Młodzików:

1998 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)

IM Rosji:

2000 – XII miejsce
2001 – XIII miejsce
2002 – XIII miejsce
2003 – VI miejsce
2004 – brązowy medal
2006 – V miejsce
2007 – XII miejsce
2008 – XI miejsce
2009 – brązowy medal

MIM Rosji:

1998 – IX miejsce
1999 – VIII miejsce
2000 – V miejsce
2001 – VI miejsce
2002 – IV miejsce
2003 – brązowy medal

IM Rosji Młodzików:

1995 – brązowy medal
1997 – złoty medal
1998 – złoty medal

MP Rosji:

1999 – srebrny medal (z Mega Ładą Togliatti III)
2000 – złoty medal (z Mega Ładą Togliatti)
2001 – srebrny medal (z Mega Ładą Togliatti III)
2002 – IV miejsce (z Mega Ładą Togliatti III)
2003 – IV miejsce (z Mega Ładą Togliatti)
2004 – IV miejsce (z Mega Ładą Togliatti II)
2006 – brązowy medal (z Mega Ładą Togliatti)
2009 – V miejsce (z Mega Ładą Togliatti)

DM Ukrainy:

2009 – srebrny medal (z Kaskadem Równe)
2010 – brązowy medal (z Kaskadem Równe)

IM Łotwy:

1998 – XIV miejsce
2007 – VI miejsce
2008 – XII miejsce

IM Argentyny:

2014 – V miejsce

Puchar MACEC:

2009 – IX miejsce

MEP:

2006 – V miejsce

KPE:

2004 – srebrny medal (z Mega Ładą Togliatti)
2005 – brązowy medal (z Mega Ładą Togliatti)
2006 – srebrny medal (z Mega Ładą Togliatti)

Starty w Lidze Polskiej

  • Speedway Center Daugavpils 2007
  • Speedway Równe 2008
  • KŻ Kolejarz 2009-2010

Statystyki w Opolu

Sezonów: 2
Meczów: 11
Biegów: 52
Punktów: 73 +7
Średnia biegowa: 1.538 pkt/bieg

Ilia Bondarenko

ur. 16 lutego 1982, Rosja

Rosjanin pochodzi z żużlowej rodziny. Tę samą dyscyplinę uprawiał jego brat – Pavel. Wujek późniejszego reprezentanta Rosji był natomiast dwukrotnie Mistrzem Świata w Ice Speedway’u. Bondarenko jest wychowankiem Mega Łady Togliatti, klubu z miasta, z którego pochodzi. To właśnie w jej barwach występował niemalże przez całą karierę. Walkę o punkty w lidze rozpoczynał w 1997 roku jeszcze w Mistrzostwach ZSRR. Rok później bronił barw Wostoku Władywostok, z którym zdobył swój pierwszy medal drużynowych mistrzostw Rosji (brąz). Po sezonie powrócił do macierzystego zespołu i występował w nim przez kolejnych 11 sezonów. W każdym z nich stawał na podium ligowej rywalizacji, aż ośmiokrotnie wygrywając tę rywalizację.

W 2007 roku Bondarenko po raz pierwszy trafił do polskiej ligi jako zawodnik łotewskiego Speedway Center Daugavpils. Z zespołem z Dyneburga wywalczył wówczas awans do I ligi po barażu z TŻ-em Lublin. Nie był jednak czołowym zawodnikiem klubu. W pierwszoligowym Lokomotivie Daugavpils dla Bondarenki zabrakło miejsca, choć był już wtedy reprezentantem swojego kraju. Na zatrudnienie Rosjanina zdecydował się wówczas Speedway Równe. Bondarenko niemal skopiował swoje wyniki z poprzednich rozgrywek występując w trzech spotkaniach i wykręcając średnią w okolicach 1,5/bieg.

Rok 2009 Ilia rozpoczął jako zawodnik Kaskadu Równe. Wcześniejszy klub z Równego upadł ze względu na problemy finansowe. Niestety, tuż przed startem rozgrywek w Polsce okazało się, że Kaskad także nie będzie w stanie w niej wystąpić. Oficjalnie powodem wycofania się Ukraińców były niskie temperatury panujące w Równem wiosną 2009, które uniemożliwiły działaczom odpowiednie przygotowanie toru.

Wycofanie się Kaskadu otworzyło szansę na uzupełnienie składu Andrzejowi Maroszkowi, trenerowi Kolejarza Opole, który nie był zadowolony ze skompletowanej przed sezonem kadry. W efekcie do Opola trafiło w sumie aż pięciu żużlowców z Równego. Wśród nich Bondarenko, który swoją przydatność dla zespołu miał udowodnić w specjalnym sparingowym dwumeczu pomiędzy obiema drużynami. Na torze w Równem, Rosjanin był zdecydowanie najlepszym zawodnikiem meczu, zdobywając 14 punktów z bonusem. Nic dziwnego, że działacze zapewnili sobie podpis Bondarenki pod kontraktem jeszcze przed rewanżem przy Wschodniej. W nim Ilia zaprezentował się znacznie słabiej zdobywając 4 punkty w trzech startach.

W trakcie sezonu to właśnie Bondarenko okazał się najbardziej trafionym z transferów zza wschodniej granicy. Wystąpił w ośmiu meczach i zdobył 61 punktów dla Kolejarza. Pod koniec sezonu dało mu to 3 miejsce pod wzgledem skuteczności w opolskim zespole i w efekcie kontrakt na rok 2010.

Drugi sezon w opolskich barwach był znacznie mniej udany dla Bondarenki. W teoretycznie mocniejszej kadrze nie był już podstawowym zawodnikiem, a i jego wyniki były znacznie gorsze od tych z roku 2009. Czarę goryczy przelał fatalny występ Rosjanina w meczu przeciwko Kolejarzowi Rawicz. Porażka na własnym torze z imiennikiem z Rawicza była wyjątkowo bolesna. Opolscy kibice nie mogli wyobrazić sobie gorszego scenariusza niż przegrana z tym rywalem na własnym obiekcie. Co więcej, rawiczanie tym zwycięstwem zakończyli doskonałą serię ponad 2 lat bez porażki Kolejarz Opole na torze przy Wschodniej. Bondarenko i jego kolega z pary – Roman Iwanow po tym meczu zostali odesłani do Rosji, by tam szukać lepszej formy. Do zespołu powrócił przed meczem z Orłem Łódź, gdy przyjazdu odmówili inni obcokrajowcy tłumacząc się problemami żołądkowymi. W meczu z liderem tabeli zaprezentował się znacznie lepiej niż podczas ostatniej wizyty w Opolu, choć przydarzył mu się także pechowy defekt na prowadzeniu w pojedynku z najlepszą tego dnia parą łódzkiego Orła. Plastron Kolejarza przywdział raz jeszcze podczas kończącego sezon meczu w Ostrowie. Bondarenko zaprezentował się w nim, podobnie jak większość kolegów z zespołu, zupełnie bezbarwnie.

Po kiepskim sezonie 2010, Ilia wrócił do Kaskadu Równe. W lidze jednak nie wystąpił. Formy szukał na wyspach brytyjskich, gdzie reprezentował barwy Leicester Lions. W Premier League lepsze występy przeplatał gorszymi, jednak zachował swoje miejsce w składzie do końca sezonu. W kolejnym, 2012 roku nie oglądaliśmy go jednak na żużlowych torach, choć podpisał kontrakt z KSM Krosno. Do startów na żużlu powrócił pod koniec sezonu 2013. Wystąpił w kilku turniejach w swoim kraju, po czym zdecydował się na wyjazd do Argentyny by spędzić żużlową zimę na rywalizacji w otwartych mistrzostwach tego kraju. Zajął w nich ostatecznie piątą lokatę. Po powrocie do kraju startował sporadycznie, by ponownie zawiesić swoją karierę po zakończeniu sezonu 2014.

Indywidualnie Bondrenko odnosił sukcesy głównie jako junior. W 1995, jako 13-latek, zdobył swój pierwszy, brązowy, medal w kategorii młodzika. Rywalizację w tym gronie wygrywał później w 1997 i 1998 roku. Jako junior na podium indywidualnego krajowego czempionatu stanął dopiero w 2003 roku zdobywając brązowy medal MIM Rosji. W tym samym sezonie, również brąz, wywalczył wraz z juniorskim zespołem Mega Łady w MDM Rosji. Swój pierwszy sezon jako senior okrasił od razu brązowym medalem w indywidualnym czempionacie. Na kolejny taki sukces musiał czekać aż 5 lat, choć w finałach startował regularnie. Niestety, to właśnie „brązowy” występ w 2009 był ostatnim akcentem Bondarenki w finałach tej rywalizacji. Warto wspomnieć jeszcze o sukcesach Rosjanina w rywalizacji najlepszych par w jego kraju. Pierwszy, srebrny medal w tych zawodach zdobył już w 1999 roku. Rok później, jako 18-latek cieszył się już z tytułu mistrzowskiego. Ogółem w MP Rosji na podium stawał czterokrotnie.