leonard raba

Sukcesy i medale

DMŚ:

Leszno 1984 – 4 miejsce

IMP:

Zielona Góra 1982 -srebrny medal
Gorzów 1984 – 6 miejsce

MIMP:

Tarnów 1974 – 6 miejsce
Zielona Góra 1975 – 12 miejsce
Opole 1976 – srebrny medal
Bydgoszcz 1977 – 4 miejsce

MPPK:

Leszno 1975 – 7 miejsce
Ostrów 1977 – brązowy medal
Zielona Góra 1983 – 5 miejsce

Złoty Kask:

1977 – 12 miejsce
1981 – srebrny medal
Leszno 1983 – 8 miejsce
Wrocław 1984 – brązowy medal

Srebrny Kask:

1975 – 8 miejsce

DPP:

1979 – brązowy medal
1980 – srebrny medal

Starty w Lidze Polskiej

  • Kolejarz Opole 1973-1986

Starty w Lidze Brytyjskiej

  • Swindon Robins – 1978

Statystyki w Opolu

Sezonów: 14
Meczów: 163
Biegów: 891
Punktów: 1872 +19
Średnia biegowa: 2.122 pkt/bieg

Leonard „Loniu” Raba

ur. 8 grudnia 1954 w Opolu, Polska

Jeden z najlepszych zawodników w historii opolskiego zespołu. Przez całą karierę wierny rodzimemu klubowi. Po zakończeniu kariery przez Jerzego Szczakiela zdecydowanie najjaśniejszy punkt Kolejarza. Zwłaszcza w spotkaniach ligowych na opolskim owalu był bardzo trudny do pokonania, niejednokrotnie gromadząc komplet punktów. Indywidualnie brakuje mu jednak wielkiego sukcesu, poza medalami IMP czy MIMP. Zawsze jednak znajdował swojego pogromcę i nie miał wielu okazji do świętowania triumfów w zawodach indywidualnych. Na arenie międzynarodowej również nie zrobił oszałamiającej kariery. Raz wystąpił w barwach Polski w zawodach o Drużynowe Mistrzostwo Świata, gdzie jednak nie udało mu się wraz z drużyną stanąć na podium. W finale tym wypadł blado i zgromadził zaledwie 2 „oczka” (Choć był to drugi wynik w pięcioosobowej reprezentacji naszego kraju).

Niepowodzenia w zawodach rangi mistrzowskiej powetował sobie jednak zwycięstwem w ostrowskim Łańcuchu Herbowym, który wygrał w 1977 roku przed Janem Jasą z Czechosłowacji oraz Bernardem Jąderem z Unii Leszno. Dwukrotnie zwyciężał w Memoriale im.Alfreda Smoczyka w Lesznie w latach 1981 oraz 1984. Za pierwszym razem obok niego na podium stanął także Alfred Siekierka, który zajął wówczas 2 miejsce, oraz obecny trener, a ówczesny jeździec Apatora Toruń – Jan Ząbik. Trzy lata później w pokonanym polu pozostawił Andrzeja Huszczę oraz Zenona Kasprzaka. Pech dopadł go w finale MIMP w 1976 roku, rozgrywanym na torze w Opolu, gdzie przed ostatnią serią prowadził wraz z Częstochowianinem Jerzym Kowalczykiem, mając na koncie po 11 punktów. Nie wytrzymał jednak ciśnienia i upadł w ostatnim swoim starcie. To przekreśliło jego szanse na zwycięstwo w turnieju i po wygranym biegu dodatkowym z wyżej wspomnianym Kowalczykiem oraz Kazimierzem Ziarnikiem z Polonii Bydgoszcz musiał zadowolić się tylko srebrnym medalem. Zawodnik Kolejarza był bliski wywalczenia trofeum indywidualnego mistrza Polski. W 1982 r. na torze w Zielonej Górze przegrał jednak baraż o złoto z Andrzejem Huszczą z miejscowego Falubazu. „Loniu”, w swojej bogatej karierze, posmakował także żużla na Wyspach Brytyjskich, gdzie reprezentował barwy Swindon.

Pasmo sukcesów opolanina przerwał jednak grony upadek podczas 1-szo ligowego meczu z Polonią Bydgoszcz. W jednym z wyścigów spotkali się liderzy obu zespołów: Leonard Raba i Bolesław Proch. W ferworze walki zawodnicy zderzyli się i reprezentant Kolejarza uderzył w bandę, po czym został przewieziony do szpitala. Po tej kontuzji „Loniu” nigdy nie powrócił do pełni zdrowia, choć w 1986 roku z powodzeniem startował jeszcze na żużlowym torze. Niedługo później ten wybitny zawodnik przedwcześnie zakończył swą bogatą karierę.

W plebiscycie na najwybitniejszych zawodników w 50-letniej historii opolskiego speedwaya, Raba zajął trzecią lokatę tuż za zdobywcami tytułów Mistrzowskich – Szczakielem i Załuskim.