mariusz niemczura

Sukcesy i medale

MIMP:

1994 Toruń – rezerwowy

Srebrny Kask:

1993 Machowa – rezerwowy

Brązowy Kask:

1992 Krosno – 7 miejsce

Starty w Lidze Polskiej

  • Unia Tarnów 1991-1992
  • Kolejarz Opole 1993
  • Wanda Kraków 1994-2003

Statystyki w Opolu

Sezonów: 1
Meczów: 9
Biegów: 27
Punktów: 10 +2
Średnia biegowa: 0.444 pkt/bieg

Mariusz Niemczura

ur. 1 maja 1975 w Tarnowie, Polska

Wychowanek tarnowskich Jaskółek, w barwach których zdobył licencję żużlową w 1991 roku. W sezonie 1992 Mariusz wystąpił w 7 biegach ligowych, zdobywając zaledwie jeden punkt. Lepiej powiodło mu się w finale Brązowego Kasku, kiedy to na torze w Krośnie, 17-letni wówczas zawodnik z dziewięciom punktami na koncie zajął wysokie siódme miejsce. Niemczura pokonał wówczas m.in. Waldemara Walczaka, który w późniejszych latach był jednym z najlepszych juniorów w naszym kraju.

W sezonie 1993 na zakontraktowanie Mariusza Niemczury zdecydowali się sternicy Kolejarza Opole. W zespole ze stolicy polskiej piosenki nie radził sobie jednak najlepiej, w efekcie czego startował sporadycznie, a jego zdobycze punktowe nie mogły cieszyć działaczy i kibiców. W tym samym roku wystąpił w półfinale Srebrnego Kasku. Sześć punktów i 10 miejsce po przegranym biegu dodatkowym o pozycję rezerwowego w finale tej imprezy przekreśliły jego szanse na awans. Ostatecznie wystąpił w tych zawodach jako rezerwowy.

Po roku spędzonym w Opolu przeniósł się ponownie na Małopolskę, tym razem do Wandy Kraków. W roku 1994 wystąpił w Półfinale Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski. W silnej obsadzie poradził sobie bardzo dobrze, zdobywając 9 punktów. Dało mu to możliwość startu do biegu dodatkowego, z którego do finału awansowało 3 zawodników, a ostatni musiał zadowolić się tylko mianem rezerwowego. Zawodnik Wandy uległ jednak dwójce Torunian – Świątkiewiczowi i Jagusiowi oraz Ireneuszowi Kwiecińskiemu, musiał więc zadowolić się po raz kolejny rolą rezerwowego. Mimo to w finale pojawił się na torze dwukrotnie, za każdym razem przecinając linię mety na ostatniej pozycji. W „Grodzie Kraka” spędził resztę swojej kariery, która nie przyniosła mu znaczących sukcesów zarówno drużynowo jak i indywidualnie.