mirosław cierniak

Sukcesy i medale

IMŚJ:

1994 Elgane – rezerwowy

IMP:

1994 Wrocław – rezerwowy
1995 Wrocław – rezerwowy
1996 Warszawa – 15 miejsce

MIMP:

1993 Toruń – 13 miejsce
1994 Tarnów – srebrny medal

MPPK:

1994 Leszno – 6 miejsce
1995 Częstochowa – 4 miejsce
1996 Gniezno – 4 miejsce
1998 Gorzów – 5 miejsce

MMPPK:

1992 Toruń – srebrny medal
1994 Krosno – złoty medal

MDMP:

1991 Grudziądz – złoty medal
1993 Wrocław – złoty medal

Złoty Kask:

1993 Wrocław – 11 miejsce
1995 Wrocław – 7 miejsce

Srebrny Kask:

1993 Machowa – srebrny medal
1994 Gorzów – 8 miejsce

Brązowy Kask:

1991 – 8 miejsce

DPP:

1994 Częstochowa – brązowy medal
1998 Toruń – brązowy medal

Starty w Lidze Polskiej

  • Unia Tarnów 1991-1997
  • WTS Wrocław 1998-1999
  • RKM Rybnik 2000
  • KSŻ Krosno 2002-2004
  • Kolejarz Opole 2005

Statystyki w Opolu

Sezonów: 1
Meczów: 1
Biegów: 5
Punktów: 5
Średnia biegowa: 1.000 pkt/bieg

Mirosław Cierniak

ur. 19 grudnia 1973 w Tarnowie, Polska

Wychowanek tarnowskiej Unii. Licencję żużlową uzyskał w 1990 roku, a już w kolejnym sezonie zaliczył debiut w meczu ligowym. Ma za sobą starty w finałach wszystkich krajowych rozgrywek mistrzowskich. Zdobył w nich też kilka medali, w tym trzy z najcenniejszego kruszcu. Większość swoich sukcesów święcił jednak w wieku juniora.

Wraz z Grzegorzem Rempałą tworzył w swoim macierzystym klubie, w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych, jeden z najskuteczniejszych w lidze juniorskich duetów. W plastronie z jaskółką startował do 1997 roku.

W kolejnych dwóch sezonach zdobywał punkty dla WTS-u Wrocław. Startował także w RKM-ie Rybnik w 2000 roku, natomiast w latach 2002-2004 bronił barw krośnieńskich Wilków. Właśnie podczas swojego pierwszego sezonu startów w zespole z Podkarpacia spotkała go bardzo nieprzyjemna sytuacja, gdyż po wygranym meczu wyjazdowym „Wilków” z Wandą Kraków w stolicy Małopolski skradziono mu busa z pełnym osprzętem i wyposażeniem żużlowym. Po kilku tygodniach poszukiwań znaleziono dwa motocykle na dnie Wisły z podziurawionymi bakami paliwa. Cierniak powrócił wówczas do ścigania tylko i wyłącznie dzięki swojemu sponsorowi, który zainwestował w tarnowianina i zakupił ponownie pełny osprzęt żużlowy.

Ostatnim klubem w karierze sympatycznego zawodnika był KŻ Kolejarz Opole, w którym zdobywał punkty w roku 2005. Do Opola trafił w roli „strażaka”, kiedy okazało się, że opolski zespół może być zbyt słaby kadrowo by utrzymać się w pierwszej lidze. Cierniak nie okazał się jednak wyczekiwanym liderem. W lidze wystartował zaledwie raz, notując przeciętny występ.

W roku 2006 pojawił się ponownie na torze w pożegnalnym turnieju Tony’ego Rickardssona w Tarnowie. Jak się okazało było to ostatnie spotkanie, w którym wziął udział.

W swoim dorobku posiada dwa srebrne medale DMP. Po jednym z Unią Tarnów i WTS-em Wrocław. Za jego najlepszy sezon można uznać rok 1994, kiedy to wywalczył awans do finału Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów. Co prawda był w tych zawodach rezerwowym, ale wystartował 4 razy i zgromadził 2 punkty. Wraz z Grzegorzem Rempałą zdobył złoty medal Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych w Krośnie. W Tarnowie duet Rempała – Cierniak zajął dwa pierwsze miejsca w finale Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski. Cierniak zajął drugie miejsce, a trzecim zawodnikiem „na pudle” był Rafał Dobrucki. Trzykrotnie awansował do finału Indywidualnych Mistrzostw Polski, z czego dwukrotnie jako rezerwowy. Jedyny finał, w którym brał udział jako pełnoprawny uczestnik rywalizacji, ukończył na odległym piętnastym miejscu. Czterokrotnie występował w finałach Mistrzostw Polski Par Klubowych, jednak nigdy wraz z drużyną nie wywalczył miejsca na podium. Występował również w finałach Złotego, Srebrnego i Brązowego Kasku. Zdobywając w tych rozgrywkach jeden medal.

Zawodnik może pochwalić się także zdobyciem statuetki dla najsympatyczniejszego zawodnika w Plebiscycie Tygodnika Żużlowego.