1992 Tarnów – 8 miejsce
1991 Toruń – złoty medal
1992 Toruń – złoty medal
1990 Tarnów – złoty medal
1992 Bydgoszcz – złoty medal
1992 Grudziądz – 8 miejsce
1993 – złoty medal
1995 Tarnów – 4 miejsce
1997 Toruń – złoty medal
Sezonów: 3
Meczów: 28
Biegów: 108
Punktów: 164 +14
Średnia biegowa: 1.648 pkt/bieg
ur. 2 maja 1971 w Toruniu, Polska
Licencję żużlową zdobył w wieku 19 lat w 1990 roku. Rok później debiutował już w barwach toruńskich „Aniołów”, pokazując się z dobrej strony. W pierwszym sezonie startów udało mu się nawet zwyciężyć w dwóch biegach ligowych w pierwszej lidze. Rok później było jeszcze lepiej. 21-latek wystąpił wówczas w 9 spotkaniach i z 13 odjechanych biegów wygrał 4, kończąc sezon ze średnią biegową równą 1.615. Zwyciężył ponadto w Memoriale Marcina Rożaka i Grzegorza Smolińskiego w Gnieźnie, kiedy to kolejne miejsca na podium zajęli Waldemar Walczak i Adam Fajfer.
Kolejne sezony, już w roli seniora, były jednak dla niego stracone. Dopiero w roku 1995 startował regularnie, ale średnia biegowa 1.120 na pewno nie była szczytem jego marzeń. W dwóch kolejnych sezonach ponownie częściej „grzał ławę” niż jeździł. Sławek w tym czasie rozważał nawet zakończenie kariery oraz znalazł nową pasję – bilard.
W trakcie sezonu 1998 na jego zatrudnienie zdecydowali się sternicy opolskiego OTŻ-u. Jego debiut wypadł całkiem nieźle, gdyż podczas wyjazdowego spotkania z Kolejarzem Rawicz wywalczył osiem punktów, będąc najlepszym zawodnikiem obok Seana Wilsona. Szybko stał się krajowym liderem drużyny i już w swoim trzecim meczu ligowym przeciwko Wybrzeżu Gdańsk na swoim torze w Opolu był bliski zdobycia kompletu punktów. Przeszkodził mu w tym jedynie defekt motocykla w ostatniej gonitwie dnia.
Pierwszy sezon w nowej drużynie z pewnością mógł zaliczyć do udanych. Jeździł często i skutecznie, co dało w końcowym rozrachunku średnią biegową 1.814. W kolejnym sezonie, kiedy nowy zespół TŻ Opole zakontraktował byłych, czołowych jeźdźców naszego kraju – Wojciecha Załuskiego i Sławomira Dudka nie miał zbyt częstych okazji do startu. Wystąpił tylko w sześciu spotkaniach ligowych, osiągając średnią na poziomie tej z roku poprzedniego.
W 2000 roku podpisał kontrakt na starty w odradzającej się drużynie Gwardii Warszawa. W stolicy kompletnie mu nie szło, więc szybko zrezygnowano z jego usług. W dwóch kolejnych sezonach z mizernym skutkiem reprezentował barwy zespołów z Opola i Grudziądza. Po roku 2002 zakończył swoją sportową karierę.
W kolejnych latach pomagał przy sprzęcie m.in. Tomaszowi Bajerskiemu oraz Jackowi Krzyżaniakowi, będąc ich mechanikiem. Obecnie dogląda sprzętu Duńczykowi Andersowi Andersenowi. Na co dzień mieszka w Danii, gdzie uczy młodych chłopców żużlowego rzemiosła. W swoim dorobku posiada także aż sześć medali Drużynowych Mistrzostw Polski (2 srebrne i 4 brązowe) oraz dwa złote medale Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych i Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostw Polski, które wywalczył z macierzystym Apatorem.
