sławomir dudek

Sukcesy i medale

IMŚJ:

1988 Slany – 14 miejsce
1989 Lonigo – 15 miejsce

IMP:

1988 Leszno – 13 miejsce
1989 Leszno – 12 miejsce
1991 Toruń – brązowy medal
1992 Zielona Góra – 7 miejsce
1993 Bydgoszcz – 13 miejsce
1996 Warszawa – 10 miejsce
1997 Częstochowa – 14 miejsce

MIMP:

1987 Gorzów – 4 miejsce
1988 Zielona Góra – 11 miejsce

MPPK:

1988 Rybnik – 7 miejsce
1989 Leszno – 9 miejsce

MMPPK:

1985 Bydgoszcz – brązowy medal
1987 Leszno – 4 miejsce
1988 Rzeszów – złoty medal
1989 Gdańsk – brązowy medal

MDMP:

1986 Zielona Góra – brązowy medal
1987 Gorzów – złoty medal
1988 Bydgoszcz – złoty medal

Złoty Kask:

1992 Wrocław – 8 miejsce
1995 Wrocław – 9 miejsce

Srebrny Kask:

1985 – srebrny medal
1986 – 17 miejsce
1987 – 7 miejsce
1988 – 4 miejsce

Brązowy Kask:

1985 – 6 miejsce
1986 – brązowy medal
1987 – brązowy medal

DPP:

1992 – złoty medal

Starty w Lidze Polskiej

  • Falubaz (Morawski, ZKŻ) Zielona Góra 1985-1998
  • TŻ (Kolejarz) Opole 1999-2004
  • Start Gniezno 2005
  • PSŻ Poznań 2006
  • Lokomotiv Daugavpils 2007

Starty w Lidze Czeskiej

  • PK Plzen 2006

Starty w Lidze Węgierskiej

  • Speedway Miszkolc 2005

Starty w Lidze Włoskiej

  • AS Abato KLM Badia Calavena 2004-2005,2007

Statystyki w Opolu

Sezonów: 6
Meczów: 103
Biegów: 485
Punktów: 768 +93
Średnia biegowa: 1.775 pkt/bieg

Sławomir „Dudi” Dudek

ur. 27 grudnia 1968 w Zielonej Górze, Polska

Wychowanek zielonogórskiego Falubazu, z którym wywalczył dwa złote krążki DMP oraz jeden srebrny. Startując w barwach klubu z Zielonej Góry wywalczył także brązowy medal Indywidualnych Mistrzostw Polski. Barwy opolskiego klubu przywdziewał w latach 1999-2004, zawsze będąc solidnym zawodnikiem, na którego można było liczyć. Był jednym z liderów drużyny w latach 1999-2000, jak i pod koniec swoich startów w naszej drużynie w latach 2003-2004. W latach 2001-2002 miewał ciągłe problemy sprzętowe, co przekładało się na nieco słabsze wyniki. W roku 2003,kiedy to TŻ Opole zmieniło nazwę, na historyczną – Kolejarz był zdecydowanym liderem Opolan i często jako jedyny nawiązywał równorzędną walkę z rywalami. Rok później, jako kapitan zespołu, walnie przyczynił się do awansu drużyny do 1 ligi będąc, obok Adama Pietraszki, najpewniejszym punktem drużyny. Tego samego roku wraz z Piotrem Żyto obchodzili swoje jubileusze i zorganizowali turniej z okazji awansu drużyny do 1 ligi, gdzie naprzeciw siebie stanął Team Sławomira Dudka i Piotra Żyto. Po tym sezonie zmienił jednak drużynę i przeniósł się do Startu Gniezno, z którym awansował ligę wyżej. Podobnie rzecz miała się w roku kolejnym, tyle tylko, że tym razem w zespole poznańskich Skorpionów. W roku 2007 czwarty raz z rzędu awansował wraz z drużyną do 1 ligi, tym razem z łotewskim Lokomotivem Daugavpils.

Na sezon 2008 podpisał kontrakt warszawski w macierzystej Zielonej Górze, ale nie wystąpił w żadnych zawodach. Zawsze mile widziany i lubiany w Opolu. Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się prowadzeniem kariery swojego syna Patryka. Jest medalistą zawodów o Indywidualne Mistrzostwo Polski, Srebrny Kask oraz Brązowy Kask. Wystąpił również w dwóch finałach IMŚJ. W latach 1995-1996 zajmował odpowiednio 1 i 3 miejsce w Memoriale im. Wiesława Pawlaka w Zielonej Górze. W roku 1996 sięgnął również po Puchar Burmistrza Rawicza.