zygfryd friedek

Sukcesy i medale

IMŚ:

Wrocław 1970 – 15 miejsce

IMP:

Rybnik 1967 – brązowy medal
Rybnik 1971 – 5 miejsce

MIMP:

Leszno 1968 – brązowy medal
Lublin 1969 – 15 miejsce

Złoty Kask:

1970 – 7 miejsce
1971 – 5 miejsce

Srebrny Kask:

1966 – złoty medal
1967 – srebrny medal

DMP:

1964 – brązowy medal (Bydgoszcz)
1970 – brązowy medal (Opole)

Starty w Lidze Polskiej

  • Kolejarz Opole 1963, 1966-1976
  • Polonia Bydgoszcz 1964-1965
  • Stal Rzeszów 1977-1979

Statystyki w Opolu

Sezonów: 12
Meczów: 120
Biegów: 464
Punktów: 951.5 +4
Średnia biegowa: 2.059 pkt/bieg

Zygfryd Friedek

ur. 19 października 1944 w Opolu, Polska

Jeden z najlepszych i najbardziej utytułowanych wychowanków opolskiego Kolejarza w historii. Zawsze bardzo mocny punkt zespołu ze stolicy „polskiej piosenki”. Ten nieprzeciętny zawodnik z pewnością odniósł by znacznie więcej znaczących sukcesów gdyby nie poważne kontuzje, które regularnie go nękały. Co ciekawe, kontuzje nie przestały omijać Friedka nawet po… zakończeniu kariery zawodniczej. Poważna kontuzja przytrafiła się Friedkowi także podczas jego trenerskiej pracy, gdy podczas treningu na torze jeden z zawodników wjechał w stojącego na murawie szkoleniowca.

Jest autorem pierwszego, historycznego trofeum zdobytego przez zawodnika Kolejarza Opole. W 1966 roku zwyciężył w serii turniejów o Srebrny Kask. Rok później w klasyfikacji końcowej był drugi.

Pierwszy, brązowy medal w Indywidualnych Mistrzostwach Polski zdobył niespodziewanie w 1967 roku w Rybniku. Rok później stanął na najniższym stopniu podium Indywidualnych Mistrzostw w kategorii młodzieżowej. Czołową rolę w rozgrywkach o tytuł indywidualnego Mistrza Polski odegrał także w 1971, kiedy świeżo po wyleczeniu poważnej kontuzji zajął piątą lokatę.

Wraz z drużyną wywalczył dwa brązowe medale Drużynowych Mistrzostw Polski w latach 1964 oraz 1970. Pierwszy z medali zdobył w barwach Polonii Bydgoszcz, której barwy reprezentował przez dwa sezony podczas odbywania służby wojskowej. Po jej zakończeniu powrócił do Opola, choć znacznie bogatsza Polonia kusiła pozostaniem w Bydgoszczy. Już w barwach macierzystego Kolejarza sięgnął po swój drugi a pierwszy w historii opolskiego klubu medal DMP. Oprócz Opola i Bydgoszczy w lidze polskiej reprezentował również barwy Stali Rzeszów.

Reprezentował Polskę w pierwszym, historycznym finale Indywidualnych Mistrzostw Świata rozgrywanym w Polsce. Swoich sił próbował także w raczkującym wówczas w Polsce icespeedwayu. Sportową karierę zakończył w 1979 roku, kiedy to przywdziewał plastron rzeszowskich „Żurawi”.

Udało mu się również zwyciężyć w prestiżowym Memoriale im. Alfreda Smoczyka rozgrywanym na torze w Lesznie w 1966 roku, kiedy to na podium obok niego znalazł się reprezentant Unii Zdzisław Waliński oraz drugi z reprezentantów Kolejarza Stanisław Skowron.

Po zakończeniu kariery zawodniczej objął funkcję trenera opolskiej drużyny. Wśród jego wychowanków warto wymienić choćby Wojciecha Załuskiego. Po zakończeniu przygody ze sportem wyemigrował do naszych zachodnich sąsiadów – Niemiec.

W plebiscycie 50-lecia na najwybitniejszych zawodników opolskiego klubu, Friedek zajął czwartą lokatę.