KolejarzOpole.pl

IMP:

1991 – XIII miejsce

MIMP:

1990 – rezerwowy
1991 – XVI miejsce

Złoty Kask:

1992 – rezerwowy

Srebrny Kask:

1989 – XIV miejsce
1992 – X miejsce

Brązowy Kask:

1989 – VII miejsce
1990 – XII miejsce

KPE:

2005 – IV miejsce

• Kolejarz (OTŻ, TŻ) Opole 1987-1995, 1998-2000
• Wybrzeże Gdańsk 1996-1997
• ŻKS Krosno 2001-2002
• Kolejarz Rawicz 2003
• TŻ Łódź 2004-2005
• Polonia Piła 2006

• Mildenhall Fen Tigers 2008
• Newport Wasps 2008-2009
• Birmingham Brummies 2009

Sezonów: 12
Meczów: 170
Biegów: 780
Punktów: 1128 +146
Średnia biegowa: 1.633 pkt/bieg

Marek Mróz

ur. 13 lutego 1971 w Prudniku, Polska

Wychowanek opolskiego Kolejarza. Często nazywany „ostatnim z wielkich wychowanków”. Jego kariera zbiegła się bowiem w czasie z upadkiem słynącego z dobrej pracy z młodzieżą pierwszego klubu „Kolejarz Opole”. W kolejnych latach opolscy wychowankowie nie odnosili już tak znaczących sukcesów.

Żużlową licencję uzyskał w 1987 roku. W kolejnym sezonie Kolejarz występował w ekstraklasie, a Marek zaliczył swój ligowy debiut już w meczu pierwszej kolejki w Zielonej Górze. W trzech startach nie zdobył wówczas punktów. W następnym roku, w składzie drugoligowego Kolejarza pojawiał się regularnie, co zaowocowało pierwszymi sukcesami. W rozgrywanym w Opolu meczu z GKM-em Grudziądz, zaledwie osiemnastoletni Marek, zdobył pierwszy komplet punktów w karierze. W 1989 roku wystąpił też w finałach Srebrnego i Brązowego Kasku. W tym drugim został sklasyfikowany na wysokim siódmym miejscu. Rok 1990 był dla Marka jeszcze lepszy. Uzyskał w lidze średnią 1,9 punktu na bieg, aw spotkaniach z zespołami ze Świętochłowic i Wrocławia zdobywał płatne komplety punktów. Poza ligą, ponownie wystąpił w finale Brązowego Kasku, a także był rezerwowym w finale Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski.

W 1991 roku średnia Marka spadła, co było spowodowane większą liczbą obcokrajowców w polskiej lidze, a co za tym idzie stale rosnącym poziomem ligi. Popularny „Mrozio” dużo lepiej spisywał się poza ligą. Awansował do finałów Indywidualnych Mistrzostw Polski w kategoriach juniorów i seniorów. W młodzieżowym finale, z dorobkiem jednego punktu, zajął szesnaste miejsce. W finale seniorskim zdobył cztery punkty, które dały mu trzynaste miejsce, niezłe jak na zaledwie dwudziestoletniego zawodnika.

W 1992 roku zajął dziesiąte miejsce w finale Srebrnego Kasku oraz był rezerwowym w finale Złotego Kasku. W ten sposób zakończył starty w gronie juniorów. Jako senior nie notował już tak dobrych wyników, co było spowodowane głównie coraz gorszą sytuacją finansową Kolejarza. W 1993 roku zdobył jeszcze kolejny „czysty” komplet punktów dla Kolejarza w spotkaniu z drużyną Śląska Świętochłowice.

W 1996 roku po dwóch słabszych sezonach przeniósł się do Wybrzeża Gdańsk. W zespole znad morza wyraźnie odżył, notując dobre wyniki w lidze ( średnia biegowa 2,2 pkt/bieg), w spotkaniu z Wandą Kraków zdobył kolejny w karierze „czysty” komplet punktów. Mimo dobrej dyspozycji, z Wybrzeżem nie udało mu się jednak awansować do ekstraklasy.

W 1998 roku powrócił do Opola i w macierzystej drużynie startował przez trzy kolejne sezony. W 2001 roku odszedł z Opola już na dobre, startując kolejno w Krośnie, Rawiczu, Łodzi i Pile. To właśnie w 2006 roku, będąc zawodnikiem klubu z Piły po raz ostatni wystartował w meczu polskiej ligi. Sezon wcześniej zaliczył występ w finale Klubowego Pucharu Europy, reprezentując gościnnie barwy Unii Tarnów.

Na żużlu ścigał się nadal, tyle że w Wielkiej Brytanii. Reprezentował drużyny Mildenhall, Newport i Birmingham. 13 sierpnia 2009 roku w Sheffield zanotował upadek, który zakończył się poważną kontuzją, a w konsekwencji zakończył żużlową karierę Marka. Mimo to ciągle pozostaje przy żużlu i często można go spotkać na opolskim stadionie. W 2016 roku objął posadę trenera młodzieży w opolskim klubie.

Barwy Kolejarza reprezentował przez 12 sezonów. W tym czasie wystąpił w 170 ligowych meczach, 780 wyścigach, z których wygrał 138. Dla opolskiego Kolejarza zdobył aż 1128 punktów plus 146 bonusów! W plebiscycie na najlepszych zawodników 50-lecia żużla w Opolu zajął dziewiąte miejsce.