Diedenbergen 1996 – srebrny medal
Piła 1997 – VI miejsce
Bydgoszcz 1998 – brązowy medal
Piła 2000 – srebrny medal
1985 – srebrny medal
1989 – złoty medal
1990 – brązowy medal
1995 – srebrny medal
1996 – złoty medal
1997 – złoty medal
1998 – złoty medal
Sezonów: 1
Meczów: 11
Biegów: 58
Punktów: 95.5 +6
Średnia biegowa: 1.750 pkt/bieg
ur. 24 grudnia 1963 w Oktiabrsku (zm. 19 stycznia 2005), Rosja
Sympatyczny Rosjanin występował w opolskim TŻ-cie w roku 2000. Obok niego, obcokrajowcami drużyny byli wówczas: Szwedzi – Stefan Dannoe i Niklas Klingberg oraz młodziutki, wówczas 20-letni, Duńczyk Hans Andersen. Mardanszin zaliczył rewelacyjny debiut, bowiem na wyjeździe, na torze swojej byłej drużyny Iskry Ostrów, wywalczył komplet 15 punktów, prowadząc tym samym Opolan do zwycięstwa. Ogółem w opolskich barwach wystąpił jedenaście razy i zakończył sezon z niezłą średnią 1,75 punktu na bieg.
Karierę w polskiej lidze Rosjanin rozpoczął od startów w barwach Unii Tarnów w najwyższej klasie rozgrywkowej. 29-letni wówczas żużlowiec nie notował jednak rewelacyjnych rezultatów i na kolejny angaż w Polsce musiał czekać do 1995 roku. Wówczas na zakontraktowanie Tatara zdecydował się Śląsk Świętochłowice. Na Śląsku Mardanszin z miejsca stał się liderem zespołu i ulubieńcem miejscowej publiczności. Dwa sezony ze średnią bliską 2,5 punktu na bieg spowodowały znaczny wzrost usługami Rosjanina. W 1997 trafił do zespołu Iskry Ostrów i jeszcze poprawił swoje wyniki. W kolejnym roku Ostrów zamienił na Częstochowę. Pod Jasną Górą startował znacznie rzadziej, ale wciąż należał do najskuteczniejszych zawodników zaplecze Ekstraligi. W poszukiwaniu częstszych startów wrócił do Ostrowa, ale druga przygoda z tym klubem zakończyła się na zaledwie jednym, słabym występie. Po sezonie spędzonym w Opolu, jeździł już tylko drugiej lidze, będąc liderem Gwardii Warszawa i Iskry Ostrów. Po 2002 roku startował już tylko w rodzimej lidze. Karierę zakończył w 2004 roku i miał objąć rolę trenera w klubie Lukoil Oktiabrskij.
Jeden z najlepszych zawodników w historii rosyjskiego, a także radzieckiego speedway’a, zmarł 19.01.2005 po przeprowadzonej operacji, na skutek przemieszczenia się skrzepu, który zablokował aortę. Tradycje rodzinne kontynuował jego syn Rusłan.
